onudaizledim.com’dan herkese merhaba. Nuh Tepesi uluslararası ismiyle Noah Land,Cenk Ertürk’ün yazıp yönettiği Tribeca Film Festivali dahil olmak üzere birçok festivalde ödül almış etkileyici bir yerli yapım. Bugün sizlere olabildiğince spoilersız Nuh Tepesi eleştirisi ve incelemesi yapacağım.
Türkiye’de henüz vizyona girmiş olsa da açılışını yaptığı festivallerde övgüyle bahsedilmiş. Cenk Ertürk’ün ilk uzun metrajlı filmi olmasına rağmen kadrosunda Haluk Bilginer, Ali Atay, Hande Doğandemir ve Mehmet Öztürk gibi oyuncuların olması filmin potansiyeli hakkında izleyiciye ayrıntılar veriyor.
Masum dizisinde gösterdikleri performans ile akıllarda kalan Haluk Bilginer–Ali Atay ikilisi bu filmde de üzerine düşeni fazlasıyla yapıyor. Yerli ve yabancı tüm yönetmenlerin filminde görmek isteyeceği Haluk Bilginer ne kadar üst düzey bir oyuncu olduğunu Nuh Tepesi filminde bir kez daha gözler önüne sermiş. Ali Atay Leyla ile Mecnun dizisinin ardından üzerine yapışması beklenilen komedi dizi-film karakterlerinin tamamında sıyrılarak çok yalın ve gerçekçi bir performans sunuyor. Hande Doğandemir, Mehmet Özgür ve Arın Kuşaksızoğlu’da yönetmenin onları konumlandırdığı alanda üzerlerine düşeni yapmışlar. Nuh Tepesi bir ilk filme nazaran başarılı bir yapım olmuş.
Nuh Tepesi filmi konusundan bahsetmek gerekirse;
kanser hastası ve ölmek üzere olan İbrahim (Haluk Bilginer) uzun zaman önce terk ettiği oğlu Ömer (Ali Atay)’den onu köyüne götürmesini ve 49 yıl önce ektiği ağacın altına gömmesini ister. Köye geldiklerinde bu ağacın köylüler tarafından kutsal kabul edildiğini ve köylülere göre Nuh Peygamber tarafından 4000 yıl önce ekildiğini öğrenirler. İbrahim arazinin ona ait olduğunu ve ağacı kendisinin ektiğini söylese de köylülerin öfkesinden kurtulamaz ve hem köylülerle hem de yıllar önce terk ettiği oğlu Ömer’le yüzleşmeye başlar. Muhtar Cevdet (Mehmet Özgür) bu ağaç sayesinde köye çok fazla insanın gelmesinden dolayı hem zengin hem güç sahibi olmuştur. Bu dengelerin bozulmasını istemediğinden dolayı karakterleri film boyunca çatışma halinde seyrederiz. Köyün imamı Ahmet (Arın Kuşaksızoğlu) ise İbrahim ve Ömer’in tarafındadır bu yüzden onlarla beraber köylülerin baskısına maruz kalır. Bu denkleme Ömer’in boşanmak üzere olduğu hamile eşi Elif (Hande Doğandemir)’de girince Ömer için tam anlamıyla bir karmaşayla boğuşmak kaçınılmaz hale gelir.
Nuh Tepesi filminin sevdiğim yönlerinin başında ilerledikçe çözülen hikâye döngüsü geliyor. Herkesin haklı olduğu bir film. İbrahim, Ömer, Elif, Muhtar Cevdet hepsi kendi söylediklerini bir temele dayandırarak haklılığını ispat etmek istiyor. Yönetmen bu evrede kimin haklı olduğunu belirlemesi için izleyiciye bir aralık bırakmış. Tüm yüzleşmeler tarafsız bir şekilde izleyene aktarıldıktan sonra üzerine düşünme fırsatı filmin içinde dahi seyirciye sunulmuş. Yönetmen Cenk Ertürk ise küçük detaylar ile bu karmaşayı destekleyerek seyirciyi bir seçim yapmaya zorluyor.
Ali Atay dramatik sahnelerde çok iyi bir iş çıkarmış. Taşrada geçen bir film olmasından dolayı ve içinde Haluk Bilginer’in olmasından dolayı filmi izlerken birkaç sahnede Nuri Bilge Ceylan’ın Kış Uykusu filminden sahneleri anımsar gibi oldum. İlk uzun metraj filmini yöneten Cenk Ertürk’ün tabi ki author bir yönetmenden etkilenmiş olması beklenebilir. Ayrıca birkaç sahne dışında yönetmenliğini başarılı bulduğumu söyleyebilirim.
Senaryosunun kendini tekrar eden birkaç sahne dışında herhangi bir sıkıntısı yoktu.
Mitlerin ve metaforların kullanıldığı bunun yanında gerek sistemsel gerek bireysel eleştirilerin olduğu bir film Nuh Tepesi. Aslında görmeye çok alışık olduğumuz temel hikâye unsurlarını içinde barındıran Nuh Tepesi oyuncuların başarılı performanslarıyla bulunduğu yerin birkaç adım ilerisine gidiyor. Cenk Ertürk’ün ilerleyen yıllarda ortaya koyacağı işler Türk Sinemasındaki yerini konumlandırmamız için daha iyi bir yol gösterici olacaktır. Kaliteli yerli yapımların üretiminde kısırlık yaşanılan bu dönemde izlenebilecek bir film olduğunu söylemek mümkün.
Nuh Tepesi eleştirisi ve incelemesi yazımızın sonuna geldik. Olabildiğince spoiler vermemeye özen gösterdik. Gelecek yazılarda görüşmek üzere. Hoşçakalın.
